Prekursor: Alessandro Volta
Fizyk, fizjolog, naukowiec i wynalazca – istny człowiek epoki oświecenia. Twórca pierwszych w historii generatorów elektrycznych i baterii. Prekursor, bez którego nie powstałyby używane dziś powszechnie technologie: Alessandro Volta.
Urodzony we Włoszech w połowie XVIII w. niepozorny chłopiec stał się poważanym w środowisku naukowym autorytetem oraz odznaczonym i wynagrodzonym przez Napoleona wynalazcą. Jego badania dotyczące natury elektryczności, jej generatorów i będących w stanie magazynować ją baterii stanowiły podwaliny rozwoju chemicznych źródeł energii i technologii, z których korzystamy dziś na ogromną skalę.
Musisz być gotów zrezygnować nawet z najbardziej atrakcyjnych idei, gdy eksperyment wykaże, że są one błędne.
W wieku 13 lat rozpoczyna naukę retoryki i filozofii w szkole jezuitów, ale to 3 lata później wkracza na ścieżkę, która przyniosła mu sławę. Zachęcony przez Giulio Cesare Gattoniego zaczyna pracę w laboratorium nauk przyrodniczych w Królewskim Seminarium w rodzinnym Como. Tam rozwija swoje zainteresowania energią elektryczną. Swój pierwszy poświęcony tematowi artykuł naukowy publikuje w 1769 r., a w 6 lat później wzbudza entuzjazm środowiska naukowego konstruując elektrofor – generator ładunku elektrycznego wykorzystujący zjawisko indukcji elektrostatycznej. W latach 70. XVIII wieku jego wykłady są tak popularne, że cesarz Józef II Habsburg zleca wzniesienie nowego gmachu dla studentów fizyki, nazwanego później Aula Volta. W ciągu następnych 6 lat Volta nie zwalnia ani na chwilę. Buduje umożliwiający pomiary elektryczności elektroskop oraz pozwalający na magazynowanie energii kondensator. W początkach lat 80. rusza w podróż po Europie, w trakcie której spotyka się z najtęższymi umysłami w swojej dziedzinie i wygłasza dysertację na temat kondensatora w londyńskim Royal Society. Aktywnie działa jako naukowiec i wynalazca, aż w 1799 r. robi krok, który wkrótce ma doprowadzić go do budowy „nowego aparatu wstrząsowego”.
Paruję płytkę srebrną z płytką cynkową i umieszczam między każdą z tych par zwilżony krążek, tworząc kolumnę. Kiedy zawiera ona około dwudziestu takich par metali, będzie w stanie zadać palcom kilka małych wstrząsów.
Inspiracją do stworzenia przełomowego wynalazku jest spór z Luigim Galvanim na temat natury pobudzenia elektrycznego narządów zwierzęcych. Chcąc dowieść błędu rywala, Volta prowadzi początkowo eksperymenty z pojedynczymi ogniwami metali, aż wreszcie tworzy stos woltaiczny – wykorzystujące różnice potencjałów elektrycznych pomiędzy dwoma różnymi przewodnikami metalowymi urządzenie będące pierwowzorem stosowanych do dziś
baterii elektrycznych. Opisujący zjawisko i wynalazek list Volta przesyła do brytyjskiego Royal Society, w 1800 r., co doprowadza do oficjalnego ogłoszenia w 1801 r. wynalezienia baterii. Utwierdza to międzynarodową pozycję naukową Volty, zapewnia sławę, honory i nieśmiertelność – w nazwach takich jak „wolt” i „stos woltaiczny”, ale także w używanych do dziś rozwiązaniach bazujących na jego odkryciach, choćby takich jak baterie litowo-jonowe.
