Pick by Voice, dosłownie kompletacja z użyciem głosu, to system technologicznych rozwiązań, umożliwiających wydawanie pracownikom poleceń głosowych odnośnie zadań w toku kompletacji. Niewielkie urządzenie noszone przez pickera pobiera dane z systemu WMS, przekazuje pracownikowi komunikaty głosowe

i rozpoznaje jego odpowiedzi. Główną zaletą rozwiązania jest uwolnienie rąk i oczu użytkownika dzięki wyeliminowaniu konieczności trzymania podczas kompletacji dokumentów albo ekranu i poszukiwania w nich informacji w formie wizualnej. Skutkuje to poprawą wydajności i bezpieczeństwa pracy.

W magazynach, w których kompletacja realizowana jest ze wsparciem systemy Pick by Voice, pickerzy noszą słuchawki wraz z niewielkim komputerem. Urządzenie przetwarza informacje przesyłane przez system WMS na komunikaty głosowe generowane przez syntezator mowy. Jest w stanie także przyjmować ustne odpowiedzi pracownika i je interpretować. Szacuje się, że dzięki wdrożeniu Pick-by-Voice można uzyskać nawet 20-procentowy wzrost wydajności kompletacji (względem wspomaganego cyfrowo procesu bez użycia komunikatów głosowych).

Jeśli w ramach wdrożenia wykorzysta się także kooperacyjne wózki do kompletacji, oszczędności czasu mogą być jeszcze większa. Do innych korzyści rozwiązania Pick by Voice zalicza się:

• zwiększenie trafności kompletacji,
• wzrost produktywności pracowników,
• poprawę bezpieczeństwa,
• ograniczenie czasu koniecznego na wdrożenie nowych osób,
• zmniejszenie ilości papierowych dokumentów (i kosztów ich wydruku).

Predictive Maintenance, PdM – z angielskiego „konserwacja predykcyjna”. Ogół rozwiązań technologicznych wykorzystujących dane z urządzeń i wymianę informacji w ramach Internetu Rzeczy do określania stanu technicznego, trafnego planowania działań serwisowych, a w efekcie – wypracowania oszczędności.

Dzięki zautomatyzowanej ewidencji i parametryzacji pracy systemy Predictive Maintenance pozwalają zastąpić zgrubne szacunki liczby roboczogodzin precyzyjnymi pomiarami. Efektem zastosowania tej technologii jest wzrost transparentności funkcjonowania floty oraz wypracowanie oszczędności związanych z wyeliminowaniem zbędnych interwencji serwisowych oraz minimalizowaniem przestojów powodowanych nieplanowanymi naprawami.

Push i Pull to dwa przeciwstawne sposoby organizacji produkcji, różniące się podejściem do kwestii popytu i podaży i warunkujące tym samym sposób zaopatrzenia przedsiębiorstwa w surowce. Nazwy obu strategii wywodzą się od angielskich czasowników: pchać (push) i ciągnąć (pull).

W strategii Push produkcja jest realizowana niezależnie od zamówień. Towary „wypycha się” następnie na rynek, szukając rynku zbytu dla wytworzonych dóbr. Nie ma pewności, czy całość asortymentu znajdzie odbiorców.

Potencjalnie prowadzi to do gromadzenia zapasów, skuteczne operowanie w tym systemie wymaga więc doskonałego przewidywania popytu (lub bardzo chłonnego rynku).

W strategii Pull, bliższej duchem koncepcji Lean Management, punktem wyjścia do rozpoczęcia produkcji są zamówienia. Uzupełnia się jedynie zasoby, które zostały spożytkowane lub są na wykończeniu. Popyt na określone dobra „pociąga” za sobą zapotrzebowanie na surowce – zgodnie z metodologią KANBAN.